Nieuwsbrief 4
Nieuwsbrief 4
In de Volkskrant van vrijdag 20 november 2020 zegt Jacob Kohnstamm, voorzitter van de vijf Regionale Toetsingscommissies Euthanasie (RTE’s), dat de regels voor euthanasie bij personen met ernstige dementie worden verruimd.
Kohnstamm: “Ze (de artsen ND) hoeven minder bang te zijn voor justitie. Of voor de toetsingscommissie.” Deze verruiming lost de problematiek van de toepassing van de zorgvuldigheidseisen echter niet op, met name wat betreft Ondraaglijkheid en Uitzichtloosheid van het lijden. Ondanks de goede bedoelingen is dit een lapmiddel. Het moet anders.
De nieuwe RTE-Euthanasie-code is bedoeld om de artsen een beetje meer uit de wind te houden. Zoals immers de titel van het artikel zegt: “We moeten arts deze lijdensweg niet meer aan doen”. Hopelijk vindt Kohnstamm ook dat we mensen de lijdensweg van een geweigerde Euthanasie niet meer moeten aandoen. Maar goed: op zich tijdelijk okay, al moet het toestaan van de uitvoering van Euthanasie principiëler worden aangepakt. Het probleem blijft dat een arts simpelweg niet in staat (lees de linkinfo) is bij welke patiënt dan ook de zorgvuldigheidseis Ondraaglijk lijden toe te passen en dat de arts bij een groep andere patiënten de zorgvuldigheidseis Uitzichtloosheid niet kan toepassen. Bv. (Volkskrant 13-11-2020): een arts stelde wel ondraaglijk lijden vast, maar de RTE oordeelde “onzorgvuldig”, omdat de arts niet had mogen concluderen, dat haar patiënte ondraaglijk leed. De reden van de tegengestelde meningen is dat het onmogelijk is criteria voor deze zorgvuldigheidseis (en die van Uitzichtloosheid) te ontwikkelen (artsen krijgen in hun opleiding zulke criteria ook niet aangereikt). Alleen de patiënt of cliënt kan ondraaglijk (en/of uitzichtloos) lijden bepalen of de wilsonbekwame patiënt kan dat eerder wilsbekwaam hebben bepaald.
Voor alle duidelijkheid: volgens de RTE-code van Kohnstamm is niet meer een schriftelijke wilsverklaring nodig die juridisch perfect is; de arts mag met de familie interpreteren wat de patiënt heeft bedoeld; de arts hoeft geen mondelinge bevestiging van de Euthanasiewens meer te vragen; en de arts mag eventueel voorafgaande aan de Euthanasie een slaapmiddel geven.
De voorafgaande beoordeling van ondraaglijk en/of uitzichtloos lijden blijft dus overeind. De artsen die weten dat ze dat niet kunnen, handelen bij een afwijzing van een Euthanasieverzoek in principe onrechtmatig. Dat is ongewenst. Deze zorgvuldigheidseisen moeten met de hele Euthanasiewet verdwijnen en plaats maken voor bv. de Alternatieve route Euthanasie. Dit alternatief met in eigen regie een zorgvuldige gekwalificeerde levenseindebegeleiding, liefst door de huisarts, maar zonder de toepassing van de zorgvuldigheidseisen uit de Euthanasiewet, houdt de artsen daadwerkelijk totaal uit de wind.
We blijven zoeken naar geïnteresseerden die willen meewerken of bestuurslid willen worden en naar potentiële Tweede Kamerleden. Om mee te doen aan de verkiezingen hebben we Ondersteuningsverklaringen nodig (zie aldaar) en wellicht wil je dat als lid of ken je mensen in je omgeving. Informeer die, laat ze een mailtje sturen naar info@nieuwedemocratie.com en ND neemt contact op.