SELECTEER (EEN DEEL VAN) DE TEKST EN DIE WORDT HARDOP VOORGELEZEN
Je kunt financieel bijdragen aan ons initiatief via bankrekeningnummer NL60 INGB 0104677945 t.n.v. Stichting Levenseinderegie. Bij voorbaat bedankt.
Door het toenemend wegvallen van het geloof in een daarnamaals leef je maar eenmaal in het hiernumaals en dus is een lang leven steeds belangrijker geworden. Tegen je levenseinde wil je graag genoeg tijd om je bucket list af te werken… Maar met de ouderdom komen de gebreken. De bijpassende medische zorg richt zich op de instandhouding van het leven en niet afdoend op de levenskwaliteit. In de extra tijd die je krijgt, overheerst vaak het lijden met de angst voor het komende. Je leeft niet langer, maar je sterft langer. Vind jij je levenskwaliteit te beroerd geworden dan is soms is Hulp bij Zelfdoding het beste. Helaas is dat verboden behalve voor de arts (onder voorwaarden). Waarom?
In de Oudheid was het ondenkbaar de macht over leven en dood aan een arts te laten. De eed van Hippocrates verplichtte medici geen moord in opdracht van een derde te plegen en zij vonden het een eer te helpen. De beslissing was aan de persoon die wilde sterven. Er was geen betutteling (https://www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/6056/euthanasie-in-de-oudheid.html artikel van Anton van Hooff 2003 Radboud Universiteit; en Samuel J. Hirsch, proefschrift 1882). Die morele opvatting is in de loop van tweeduizend jaar Christendom volledig veranderd. Zelfdoding is niet strafbaar, maar hulp bij zelfdoding is wel strafbaar sinds 1886, voor die tijd was die strafbaarheid niet in de strafwet geregeld.
De huidige euthanasiewet verbiedt nog steeds Hulp bij Zelfdoding. Dat is raar: de daad is niet strafbaar en de hulp daarbij wel. De Strafwet is gebaseerd op het straffen van de dader die aan de ander zonder diens instemming schade toebrengt. Voor Hulp bij het Levenseinde die de betrokkene in alle vrijheid en weloverwogen heeft gevraagd kan dus in principe de strafwet niet gelden: er is geen schade aan de ander. De Levenseindehulp is rechtmatig door de vrijwillige instemming door de ander. Bovendien kan alleen de betrokkene de zorgvuldigheidseisen ‘Ondraaglijk’ en ‘Uitzichtloos lijden’ en ‘Geen redelijke andere oplossing is mogelijk’ bepalen en de arts niet (zoals de huisarts Hans van der Linde in Medisch Contact april 2023 het medische taboe daarop doorbreekt).
Over deze zorgvuldigheidseisen heb ik meerdere artsen geïnterviewd en een masterstudent Geneeskunde. Ik ben gestopt gezien de grotendeels unanieme meningen. De belangrijkste punten zijn:
1. In de opleiding is er geen morele discussie over de Euthanasiewet als zodanig geweest.
2. Er zijn geen objectieve criteria t.a.v. de zorgvuldigheidseisen Ondraaglijk en Uitzichtloos lijden of Redelijke oplossing aangereikt. Deze zijn niet vast te stellen door de artsenopleiding, KNMG of de wetgever (dat zou dan allang zijn gebeurd).
3. Alleen de betrokkene ZELF kan de mate van diens lijden en de ‘redelijkheid’ van een verdere behandeling aangeven.
4. Het is beter de Euthanasiewet aan te passen.
Uit 2 en 3 volgt:
De wetgever negeert het zelfbeschikkingsrecht en draagt aan de arts op om Zorgvuldigheidseisen toe te passen, waarvoor geen arts adequaat kan worden opgeleid. Of het lijden ondraaglijk is of niet-medisch uitzichtloos of dat een andere oplossing dan euthanasie redelijk is, dat kan alleen de patiënt beoordelen. De SCEN-arts met een kopstudie van drie dagen en ‘een aantal uren’ zelfstudie kan dat evenmin.
Conclusie: de Euthanasiewet is onethisch.
De KNMG handelt onethisch door deze onethische wet te gebruiken in haar Richtlijn Euthanasie. De individuele arts die weet geen ondraaglijk of niet-medisch uitzichtloos lijden vast te kunnen stellen en dat toch doet, gedraagt zich niet ethisch. Overigens: de individuele officier van justitie die beseft dat de wet deels onethisch is en die desondanks met deze wet een vervolging instelt en de individuele rechter die beseft dat de wet deels onethisch is en desondanks deze wet toepast, handelen eveneens niet ethisch.
Het merendeel van de burgers vindt al sinds lang dat je zelf mag beslissen over je levenseinde. Dat bleek in 13 enquêtes vanaf 2010. Op 16-09-2021 was dat 66% en slechts 14% was er tegen; 74% van de burgers wenst, eventueel onder voorwaarden dat het Laatste Wil Middel kan worden verstrekt. In juni 2023 wilde 63% van de Nederlanders volgens Motivaction zelf kunnen beslissen over hun levenseinde. Verder wenste 71% het wetsvoorstel Levenseinderegie en slechts 12% de huidige Euthanasiewet.
Het Openbaar Ministerie; de KNMG; en enkele politieke partijen houden echter de Nederlandse burger gegijzeld. Tot voor kort was het met name de ChristenUnie die als coalitiepartner een aanpassing van de euthanasiewet wist te verhinderen. Hopelijk heeft de ChristenUnie met hun resterende drie zetels na de verkiezingen van 22 november 2023 geen invloed meer. Overigens: volgens Kuitert, gerespecteerd protestants theoloog bevat de bijbel geen moreel oordeel over zelfdoding (Suïcide. Wat is er tegen? 1983) en ook Karl Barth (1868-1968; vooraanstaand protestants theoloog) ziet geen uitdrukkelijk Bijbels verbod op zelfdoding (Kirkliche Dogmatik III, 4 Zürich/Zollikon 1951).